Sołectwo Skrbeńsko
Wieś położona w południowej części gminy, do 1776 roku stanowiła wspólnotę z Gołkowicami. Najstarsze zabytki to krzyż pochodzący z 1879 roku, kaplica z 1896 roku, obecnie stanowi kościół parafialny Najświętszego Serca Pana Jezusa, oraz stary budynek szkoły z 1903 roku. Wieś posiada piękny krajobraz z widokiem na sąsiednie Czechy.
Herb sołectwa
Z kart historii
Początki: Skrbeńsko założył w 1775 r. Maksymilian Bernard Leopold von Skrbenski, landrat ówczesnego powiatu pszczyńskiego i właściciel Gołkowic. Skrbenski upamiętnił swoja rodzinę w nazwie fryderycjańskiej kolonii. W miejscu wykarczowanego lasu planowano pierwotnie 55 miejsc dla kolonistów. W 1783 r. było ich ledwie 20.
Gmina: kolonia założona na polach dominialnych nie podlegała gminie Gołkowice, posiadała odrębny samorząd oraz pieczęć z wyobrażeniem trzech drzew i stojącej obok siekiery. Skrbeńsko i Gołkowice połączono w jedną gminę w latach 30. XX w.
Kościół i oświata: w 1896 r. zbudowano masywną kaplicę, w 1981 r. erygowano parafię. Szkołę zbudowano w latach 1902-1903. W 1912 r. liczyła 2 klasy, 2 nauczycieli i 125 uczniów. Ochronka powstała w okresie międzywojennym. W latach 1962-1964 szkołę rozbudowano. Po ostatniej wojnie placówką kierowali m.in.: J. Brzoza, A. Milewski, A. Tomas, J. Surma, S. Karasek, G. Folwarczny.
Gospodarka i mieszkańcy: każdy kolonista otrzymał wolność osobistą i 8 mórg magdeburskich z domem, stodołą oraz chlewem. Akt fundacji szczegółowo określał jego uprawnienia i obowiązki. Kolonia posiadała zabudowę „pod sznur”, ograniczała się do dwóch równoległych rzędów oddalonych od siebie o około 350 m. W połowie XIX w. było tu 60 domów i 361 osób, z których tylko 28 pozostawało przy wyznaniu ewangelickiemu. W 1912 r. w 81 budynkach mieszkały 602 osoby. W 1940 r. gminę Skrbeńsko-Gołkowice zamieszkiwały 2324 osoby. Od początku kolonia leżała przy granicy państwowej.
Życie społeczne: społeczeństwo gminy (sołectwa) było i jest bardzo aktywne na polu społecznym. Działało tu m.in. gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Chór im. Stanisława Wyspiańskiego powstał w 1918 r. i zyskał szybko aż 187 członków. W 1925 r. śpiewacy składali hołd Henrykowi Sienkiewiczowi, którego zwłoki sprowadzano przez sąsiednie Piotrowice do kraju. Dużą aktywność wykazywała jego sekcja teatralna. Po ostatniej wojnie powstał budynek Wojsk Ochrony Pogranicza oraz budynek kulturalno-sportowy.
Zabytki i osobliwości: urzeka budynek szkoły z początku XX w. W kilku budynkach ocalała dawna stolarka okienna i drzwiowa. Polecamy też spacer do Czech. Z centrum Skrbeńska blisko do centrum Piotrowic.
Opis pochodzi z książki "Wspólne ścieżki - gminy na królewskim szlaku" autorstwa Daniela Jakubczyka